Blog van 7 april: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag bloggen zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. We plaatsen de nieuwe blog telkens bovenaan; de eerdere blogs zijn eronder te lezen.
7 april – Dirk Jan Steenbergen: PAASBOODSCHAP, voor jong en oud
Crisis, het is crisis. Corona-crisis. En het is veel ernstiger dan we dachten.
Oh, het leek zo mooi. Paar uurtjes online school (liefst helemaal niet) en daarna weer vrij. Heerlijk. Totdat, totdat bleek dat je veel meer niet kon. Dat je eigenlijk thuis moest blijven, maar dat deed je toch niet, ben je gek. Maar buiten, buiten kon je ook niet meer doen waar je zin in had. Alle sport ligt stil. Je vrienden ontmoeten wordt ook steeds meer tricky. Vooral als corona erg dichtbij komt.
Of u dacht misschien : thuiswerken is zo gek nog niet. Lekker rustig. Kan ik tegelijk wat anders doen. Maar als je kinderen ook thuis zitten is er vaak weinig rust. Of erger nog, als je je baan dreigt kwijt te raken vanwege dat virus. Dan komt het wel erg dichtbij.
En zo langzamerhand kent iedereen langzamerhand wel iemand die er behoorlijk last van heeft heeft, of heeft een vriend die weer iemand kent. En zo werd een mooie droom, langzaam een nare droom en ……. Als het virus familie treft, opa of oma, of mama of papa of…… dan wordt het een nachtmerrie. Een nachtmerrie waarvan je denkt dat je er niet meer uit komt.
Zo’n 2.000 jaar geleden liep er een man door het land Israel. Daar tegen de Middellandse Zee aan. Dat land leefde in een angstige droom. Het land was bezet door de Romeinen, vreemde overheersers. Een beetje zoals de Duitsers in Nederland in de tweedewereldoorlog.
De man waarover ik het had liep door het land en vertelde over een nieuw koninkrijk. Een koninkrijk van vrede en gerechtigheid. Een rijk waar iedereen waardevol zou zijn. Een droom van een koninrijk. Dus heel anders dan het geweld van de Romeinen. En zo kreeg de man, Jezus, veel vrienden en nog veel meer volgers. Een grote menigte volgelingen die in Hem de man zagen die de Romeinen zou verjagen. Gevoed door een intocht in Jeruzalem op een ezel (zo zette hij eigenlijk de romeinse veldheren voor schut die altijd op grote paarden en met veel geweld kwamen) juichtten de mensen Hem toe. Maar Hij deed niet wat ze gehoopt hadden.
Een paar dagen later werd Hij, die Jezus dus, opgepakt en na een schijnproces gekruisigd. De droom van het rijk van vrede spatte uiteen. Voor zijn directe vrienden, de discipelen, werden deze dagen een nachtmerrie. Geen feest, geen bevrijding, geen vrijheid. De hoop heeft plaatsgemaakt voor angst.
Maar dan. Op de derde dag na Zijn dood. Dan gaan er vrouwen naar het graf waar die Jezus ligt. Maar Hij is er niet. Het lijk is weg. Verdwenen. Enkel wat doeken, een engel en een ontmoeting met een tuinman die op hem lijkt. Of is het Hem echt?? In levende lijve. En wat is er dan gebeurd.
In de apostolische geloofsbelijdenis staat dat Jezus is ‘neergedaald in de hel’ ! Wat is daar gebeurd. Wat voor strijd heeft er plaatsgevonden in die nacht daar in de duistere wereld tussen leven en dood. Welke crisis heeft Jezus daar doorgemaakt. En hoe heeft Hij daar de kwade krachten overwonnen. Hoe ???….. het is niet belangrijk. Totaal niet. Daar hoeven we ons niet druk om te maken. Hij heeft het gedaan. Hij heeft geknokt en is teruggekeerd op Zijn manier. Zijn verhaal stopt niet bij zijn kruisiging. Niet bij het neerleggen in het graf. Maar het gaat door. Door met de opstanding op de derde dag na zijn dood. Door tot nu. En door in ons.
Het verhaal van God met de mensen kent geen einde. Niet met Goede Vrijdag. Met Pasen kent het hooguit een nieuw begin. Het verhaal gaat door. Eens zal God zijn koninkrijk vestigen. Zijn koninkrijk van gerechtigheid en vrede. Hij laat de mensen niet los. Ook niet in de crisis. Dan tilt hij ons juist op.
Crisis, het is crisis. Corona-crisis. Wat een mooie droom leek is een nachtmerrie geworden. Maar het is niet het einde. Het is niet het einde van de wereld. Misschien een nieuw begin, maar daar zijn we zelf bij. Maar misschien gaan we door om elkaar boodschappen van hoop te verkondigen. Misschien vallen we niet terug in het oude patroon van consumeren maar gaan we ons leven een beetje bijsturen. Misschien zetten we door om elkaar te steunen en wat minder elkaar af te vallen. Je weet het niet. Maar wat ik wel weet is het volgende :
Als er iets is opgestaan in die paasnacht.
Laat het onze moed zijn om te doen zoals Hij.
Als er iets is opgestaan in die vroege ochtend
Laat het onze wil zijn om Hem te volgen
Als er iets is opgestaan
Laat het ons geloof zijn dat het donker niet het laatste woord spreekt
Als er iets nieuw is deze dag
Laat het onze liefde zijn, geboren uit Hem, bestemd voor de wereld
Want als er iets is opgestaan
Dan is het ons antwoord op Zijn vraag :
Heb je mij lief?
Dirk Jan Steenbergen
Vorige blog:
Volgende blog:
