Blog van 11 mei: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag bloggen zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. We plaatsen de nieuwe blog telkens bovenaan; de eerdere blogs zijn eronder te lezen.
11 mei – Hans Tissink: Icoon van een moeder
Dag lieve ma,
In deze dagen denk ik weer vaker aan jou. Gisteren was het Moederdag en afgelopen vrijdag 8 mei jouw verjaardag. Je zou 91 jaar zijn geworden. Niet te geloven dat je alweer bijna 24 jaar geleden stierf. En toch, helemaal dood ben je nooit. Ik hoef maar even deze meidagen te memoreren, of naar jouw foto’s te kijken en ik voel je aanwezigheid weer. Misschien ervaar ik dat in deze coronatijd nog wel intenser dan anders.
Wat was jij toch een lieve moeder. Altijd zorgzaam, altijd meelevend, altijd vragend ‘Hoe gaat het?’ En wat kon je lachen als geen ander. Je had een gezellige Zeeuwse babbel en een heerlijke humor. Na jouw overlijden miste ik vooral je wekelijkse telefoontjes. Nu in deze coronacrisis had ik je graag willen bellen. Gewoon om kind te kunnen zijn, op adem te komen, warme aandacht en begrip te ontvangen. Jij bood me liefdevolle geborgenheid. Dat spreekt niet vanzelf. Daar ben ik wel achter gekomen.
‘Op Adem’, zo heet een mooi tv-programma in deze bizarre periode. Jacobine Geel praat met gasten over de vraag: wat troost jou in deze turbulente tijd? Als ik gast zou zijn, zou ik twee foto’s tonen: een zwartwit foto met jou en pa, waarop jij mij als klein kind draagt trots lachend naar de camera. En een kleurenfoto waarop jij als kersverse oma onze pasgeboren oudste zoon teder vasthoudt. Je was toen al ernstig ziek.
Die twee foto’s koester ik. Ik zie ze als mijn ‘Moeder-Maria-iconen’. Heilige plaatjes van tedere ontferming. Ja, jij had iets van moeder Maria. Ik mocht jouw kind zijn, veilig en geborgen.
Dat mag ik nog steeds. Nu in de armen van God. Dat heb je mij ook geleerd. Ook al leef je niet meer met mij, je leeft nog wel degelijk in mij. Als een icoon van een moeder.
Dankjewel mam. Welterusten.
Adieu, Hans
Vorige blog:
Volgende blog:
