Blog van 25 juni: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag bloggen zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. We plaatsen de nieuwe blog telkens bovenaan; de eerdere blogs zijn eronder te lezen.
24 juni – Iemke Epema: Geboorte, geheim
Wieg
Geur van honing
en jonge melk
van een nestdiertje
dat slaapt.
Een ademhalen van dons
En speurbaar
aan de neusvleugels
de geur van wat er gebeurd is;
geboorte,
geheim.
Ida Gerhardt
In de eerste weken van de Coronatijd, toen de dreiging van het virus nog nieuw was en het aantal besmettingen snel opliep, werden er binnen de Oosterkerkgemeente vier kinderen geboren. Twee meisjes en twee jongetjes. En er werden gemeenteleden opa of oma in Coronatijd. Inmiddels heb ik alle vier kinderen gezien. Anders neem ik zo’n baby’tje altijd graag even op schoot als dat mag. Maar nu hadden soms zelfs de eigen grootouders hun kleinkind nog niet vastgehouden. Dus keek ik alleen, van een afstandje, met eerbied. Vanwege het grote geheim dat elke geboorte is. Nieuw leven dat begint, dwars tegen alles in. Een wereld van mogelijkheden die opengaat.
Een van bijzondere uitspraken van onze oudste was toen hij twee of drie jaar was. Ik haalde hem op van het kinderdagverblijf. Hij zat bij mij achterop de fiets en informeerde vanuit zijn stoeltje: ‘Mamma, heb ik ook ouders?’ Dat woord had hij blijkbaar op de crèche gehoord. Het was iets dat kinderen hadden. Zou dat ook voor hem gelden? ‘Ja hoor, jij hebt ook ouders’ zei ik, en legde hem uit hoe het zat. Hij was tevreden. Af en toe halen we dit verhaal weer op. Vooral op momenten dat hij even niet zo tevreden is over die ouders, die van alles voor hem willen bepalen.
Deze vier pasgeborenen hebben ook ouders. Juist in deze ongekende tijd kregen zij een kind. Ze moesten zich niet alleen tot het spannende van de bevalling verhouden, maar ook tot de beklemmende realiteit van het virus. Die ouders willen hun kind allemaal graag laten dopen. Omdat ze de geboorte van hun kind ervaren als een groot en sprakeloos makend geheim. Omdat ze geloven in een macht en aanwezigheid die de macht van hen als ouders overstijgt en zij hun kind daaraan willen toevertrouwen.
Maar hoe doop je kinderen in Coronatijd? Er was door de PKN iets bedacht met een stok en een doopschelp, zodat de doophandeling op anderhalve meter afstand zou kunnen plaatsvinden. Niemand in ons predikantenteam die daar iets in zag. Dan maar liever langer wachten. Gelukkig is de richtlijn inmiddels dat de doophandeling ‘gewoon’ plaats kan vinden. Het is maar een heel kort moment. En dit sacrament vraagt gewoon om nabijheid. Maar verder is zo’n doopdienst nu wel heel anders natuurlijk. De anderhalve meter afstand tussen de kerkgangers. Niet zelf kunnen zingen. Geen felicitaties ontvangen en geen koffie na de dienst. Sommige ouders wachten daarom liever met dopen tot ‘het nieuwe normaal’ plaats gemaakt heeft voor iets dat meer lijkt op wat eerder normaal was. Andere kiezen toch voor deze zomer dopen. Ook hier moet ieder zelf bepalen wat het zwaarste moet wegen. En verdient iedere keuze het respect van anderen. Ik verheug me op de doopdienst op 30 augustus. En op wat er verder in het verschiet ligt.
Iemke Epema
Vorige blog:
Volgende blog:
