Blog van 22 juli: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schreven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag blogden zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. In de zomerperiode is de frequentie echter aangepast en staan de blogs er wekelijks (op de woensdag) op.
22 juli – Dirk Jan Steenbergen: Dagboek (van een herdershond)
Het was weer op tv. Heeft u het ook gezien? Het beginstukje van ‘dagboek van een herdershond’. Nu in een ander feel-good-terugblik-programma. Het blijft leuk. De lekke band van de kapelaan en de nette vloek die aan zijn binnenste ontspruit. En dan de stem vanuit de hoge met de tekst ‘ Een slecht begin Erik Odekerke’ !
Heerlijk. Wat een intro.
En dat bracht me op de gedachte om een dagboekfragment te schrijven van nu. Als blog of als brief.
Lief dagboek, nou…. Best dagboek…..ook niet, dan maar alleen de datum
21 juli 2020
Het is er nog. Het virus. Het steekt hier en daar de kop weer op. In de landen om ons heen, maar ook in Nederland nemen de besmettingen weer toe. Hoe dat komt? De maatregelen zijn versoepeld, en de mens vergeet zo gauw. We willen zo graag weer ‘gewoon’ doen. Knuffelen, hangen in groepjes, zingen (in de kerk), op vakantie. Allemaal alsof er geen virus was en geen virus meer is. Maar het is er nog. En het steekt de kop weer op.
Het leek allemaal zo goed te gaan. De berichten waren steeds positiever en ook in de kerk mocht er toch weer van alles. Dat is mooi, maar ook jammer. Want doordat het weer normaler lijkt vergeten we de mooie dingen die corona bracht. In de bezoeken van deze week krijg ik terug dat er minder gebeld wordt, minder kaartjes gestuurd worden, minder gedichten gedeeld etc.
En dat is jammer. Goed, we mogen weer naar de kerk (als we durven want daar is nog steeds moed voor nodig !!). Er is af en toe weer iets van een activiteit, met alle beperkingen en regels. Maar…
De meeste ouderen lopen niet naar terrasjes. Dus zijn ze nog alleen.
De meeste ouderen zijn heel voorzichtig. Dus zijn ze nog best alleen.
De meeste ouderen gaan niet zomaar uit dus ………
En zo kan ik nog wel even door gaan. Maar dagboek… hoe kan ik de mensen nou uitleggen dat we allerlei dingen moet en blijven doen. Ik zou ze allemaal moeten schrijven in plaats van dat ik dit in jou als dagboek schrijf. En wat zou ik dan schrijven? Nou, iets als :
Beste allemaal,
Ik wil jullie dus oproepen om de woorden van de Bijbel waar te (blijven) maken. Heb je naaste lief als jezelf. Zou jij gebeld willen worden? BEL IEMAND. Er zijn er veel meer zoals jij. En ook als je niet gebeld wil worden…. Er zijn mensen die het met 2 telefoontjes in de week moeten doen.
Zijn je oude kaarten op….bestel nieuwe, laat ze bezorgen en schrijf, ook als je zelf niet op een kaartje zit te wachten.
Kijk naar elkaar om, ook naar die mensen die je niet zo goed kent. Stuur ook hen een gedicht. Ook zij hebben het nodig. Schenk aandacht, deel belangstelling en gedraag je als een gemeente van de eeuwige God. Zo heeft het geloof de eeuwen doorstaan. Zo gaan we nog eeuwen door.
Dirk Jan
Vorige blog:
Volgende blog:
