Blog van 4 november: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk wekelijks een blog. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid.
4 november: Hans Tissink – Ziek
Toen de coronacijfers weer stegen in oktober werd ik zelf ziek. Nee, geen corona gelukkig. Een andere kwaal trof me. Ik stond tijdens mijn vakantie op met hevige pijn in mijn onderrug. Aanvankelijk dacht ik terug aan een soortgelijke ervaring 20 jaar geleden. Dat was spit. Ik had toen boven mijn macht in de tuin gewerkt. Na vier dagen was Hans Tissink weer de oude. In mijn onschuld dacht ik dat dat nu wel weer zo zou uitpakken.
Na mijn vakantie informeerde ik mijn collega’s en het kerkelijk bureau. Voor het eerst in mijn leven melde ik mij officieel ziek. Tot gauw, schreef ik laconiek in de mails van verhindering.
Maar inmiddels zijn we bijna 3 weken verder. De rugpijn is nog steeds niet weg. De huisarts gaf dezelfde diagnose als toen: spit. Het kan wel weken duren.
En zo brak er een nieuwe tijd voor mij aan. Pijnstillers, fysio, oefeningen, mee- en tegenvallers. Wat een gekke wereld ineens. De rugpijn levert me huisarrest op. Quarantaine nog voordat corona de kans krijgt.
En als je horizontaal ligt, ga je de wereld van een verticale kant bekijken. Ik ben me gaan verwonderen over het fenomeen gezondheid. Bijna zestig jaar lang heb ik geluk gehad. Ik kon mijn werk altijd vitaal en met vreugde uitoefenen. Ik bezocht zieken. Ik leefde mee met mensen met lichamelijke en geestelijke pijn en verdriet. Nu sta (of liever lig) ik aan de andere kant van de streep. Ik ben lijdend voorwerp in plaats van actief en zelfstandig onderwerp.
Ik leer veel in deze weken van slapeloosheid en uitputting. Het gewone is niet zomaar gewoon. Het normale is verre van normaal. Het is een wonder, als je gezond bent en je werk mag doen.
Ik leer veel deze dagen…Wees dankbaar voor alles wat je tot nu toe van Hogerhand hebt mogen ontvangen. In gedachten zie ik alle zieke mensen die ooit heb opgezocht als pastor. Nu pas voel ik nog meer wat de ziekte met hen deed.
Wie ziek is, stapt in een andere wereld van afhankelijkheid, hulpeloosheid en onzekerheid.
En wat ik ook ontving, was en is een overstelpende hoeveelheid liefde en meeleven. Bloemen, kaartjes, appjes, etc. Het is ontroerend en hartverwarmend.
Op deze dankdag voor gewas en arbeid wil ik jou daarom uitnodigen tot gebed.
Laten we bidden voor de zieken
laten we bidden voor allen die slachtoffers zijn van corona
laten we bidden om een vaccin dat de ziekte kan bestrijden
en laten we niet vergeten om dankbaar te zijn
voor alles wat er aan licht en liefde in moeilijke tijden
toch naar ons toekomt.
Godzijdank.
Hans Tissink
Vorige blog:
Volgende blog:
