Blog van 28 april: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk wekelijks een blog. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid.
28 april: Dirk Jan Steenbergen – Koninginnedag
Het vertrouwen in het koningshuis is gedaald. Ik heb me bij dat bericht afgevraagd, welke vragen je stelt om zoiets te peilen. De vraag ‘hebt u nog vertrouwen in het koningshuis?’ lijkt mij niet voldoende. Wat vraag je dan? Waar vraag je naar? Of W.A. als een soort Jezus zich zal opofferen voor het vaderland? Of dat Maxima als Maria Magdalena hem troost na een mislukt reisje naar Griekenland?
Hoe is het met mijn vertrouwen in het koningshuis? Geen idee. Vroeger wel. Toen was dat vertrouwen groot! Ik weet nog goed dat we in Emmeloord de straat altijd versierden met koninginnedag. Mevrouw Witteveen, lid van de oranje comissie, denk ik, was de drijvende kracht achter deze versiering. Ieder jaar een ander thema. Zo liep je als peuter rond als dwerg met een verschrikkelijke prikkelbaard van touwvezels van sisaltouw. Thema sprookjes. Later was ik Urkervisser, in klederdracht. Dat was een dramatische ervaring. Het pak was gehuurd van iemand in Urk en ik raakte op de kermis het petje kwijt. Ik vond zoekende naar dat petje een portemonnee met 10 gulden. Maar het petje bleef weg. Ter vervanging kreeg ik van mevrouw Witteveen een kozakkenmuts op. Beetje hetzelfde model, wel veel warmer. En mijn moeder naaide, nog diezelfde dag, met zwarte stof en stukje karton een nieuwe pet.
Ik herinner me ook nog het thema ‘vreemde landen’. In onze tuin moest Israël worden uitgebeeld. Mijn moeder had de ambassade aangeschreven en van alles gekregen. Posters, een vlag, en twee poppetjes in Joodse kleren. Er was zand gestort die een woestijn moest verbeelden. Mijn vader knutselde een uitkijktoren en wat hekken van prikkeldraad. En er stond een kerststalletje. Een crucifix ging mijn ouders vermoedelijk veel te ver. Vanaf een pick-up waren zelfs joodse liedjes te horen vanaf een langspeelplaat die mijn vader had gekocht. Wij wonnen de prijs voor de mooiste tuin!!
Dan steekt het schril af bij gisteren, koningsdag, maar ik ben van mening dat je op een of andere manier je feesten moet blijven vieren.
Ik denk dan altijd aan het eerste wonder wat Jezus deed. Water in wijn veranderen om het (bruilofts) feest in Kana door te laten gaan. Op verzoek van zijn moeder hoewel ‘zijn tijd nog niet gekomen was’. Misschien moeten wij ons ook niet laten ontmoedigen en onze feesten (beperkt) vieren. Met wijsheid en verstand maar met een toost op de toekomst. Of je die dan samen met de koning doet of niet, dat moet je zelf maar weten. Proost.
Dirk Jan
Vorige blog:
Volgende blog:
