Blog van 12 augustus: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schreven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag blogden zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. In de zomerperiode is de frequentie echter aangepast en staan de blogs er wekelijks (op de woensdag) op.
12 augustus: Iemke Epema: Einde en begin
Einde en begin
Na elke oorlog
moet iemand opruimen.
Min of meer netjes wordt het tenslotte niet vanzelf.
Iemand moet het puin
aan de kant schuiven
zodat de vrachtwagens met lijken
over de weg kunnen rijden.
Iemand moet waden
door het slijk en de as,
de veren van de canapés,
de splinters van glas
en de bloederige vodden.
Iemand moet een balk aanslepen
om die muur te stutten,
iemand het glas in het raam zetten,
de deur in de hengels tillen.
Fotogeniek is het niet
en het kost jaren.
Alle camera’s zijn al
naar een andere oorlog.
De bruggen moeten terug
en de stations opnieuw.
Van het opstropen
gaan mouwen aan flarden.
Met een bezem in de hand
vertelt iemand nog hoe het was.
Iemand luistert en knikt
met een nog niet afgekletst hoofd.
Maar om hen heen
duiken al gauw lieden op
die het begint te vervelen.
Soms zal iemand nog
onder een struik
doorgeroeste argumenten opgraven
en naar de vuilnishoop brengen.
Zij die wisten
waarom het hier ging,
moeten wijken voor hen
die weinig weten.
En minder dan weinig.
En ten slotte zo goed als niets.
In het gras, dat oorzaak
en gevolg overwoekert,
moet iemand liggen die
met een aar tussen zijn tanden
naar de wolken staart.
Een indringend gedicht van de Poolse dichteres Wizlawa Szymborska. Ik moest denken aan de stad Beiroet, die nu in puin ligt. Niet door oorlog, maar door de afschuwelijke ontploffingen van vorige week. Mijn mailbox vult zich deze dagen met berichten over hulpacties, door kerken, door andere organisaties.
Bij de ontploffingen kwamen minstens 150 mensen om het leven, duizenden mensen raakten gewond en 300.000 mensen zijn in één klap dakloos geworden, lees ik. En dat terwijl Libanon al op instorten stond door de corona-pandemie en een financiële crisis. Terwijl het land al werd geteisterd door hongersnood zijn er nu cruciale voedselreserves verloren gegaan. Artsen moeten operaties uitvoeren bij het licht van mobiele telefoons. De inwoners van Libanon omschrijven zichzelf als vluchtelingen in hun eigen land. Ze zijn woedend op hun regering die niets gedaan heeft om deze ramp te voorkomen en de mensen aan hun verschrikkelijke lot overlaat. Die regering is inmiddels ook afgetreden.
Op het journaal zagen we beelden van mensen van de eigen bevolking die puin ruimen, zelfs jonge kinderen helpen mee. Want iemand moet dit verschrikkelijke werk doen. Gelukkig is ook de internationale gemeenschap in actie gekomen. Nederlandse militairen reisden af. Gironummer 555 is geopend, zie onder. Aanstaande vrijdag zal een nationale en internationale actiedag zijn. Dat gebeurt allemaal ook vanuit het besef dat als er daar nu niets gebeurt en er in Libanon opnieuw een oorlog uitbreekt, de gevolgen voor de regio en de wereld niet te overzien zijn.
Er is een lange weg te gaan voordat er daar ooit een generatie op kan groeien die, zoals het gedicht beschrijft, niet meer goed weet wat er aan de hand was. Voordat er daar iemand gewoon rustig in het gras kan liggen met een aar tussen de tanden, starend naar de wolken.
Hier in Nederland zijn we bezorgd over de nieuwe Coronabesmettingshaarden en wat dat allemaal zal betekenen. We vragen ons af: hoe lang gaat dit allemaal duren? Wanneer wordt het leven weer een beetje gewoon? Die vraag zullen de mensen in Beiroet ook stellen.
Einde en begin zo heet het gedicht. Toch wel een hoopvolle titel. Er zal een keer een einde komen aan de ontwrichting. Ook al kan dat heel lang duren. Er kan weer iets nieuws beginnen op de puinhopen. Dat het die hoop is die ons gaande mag houden. In ons eigen leven nu op dit moment, maar ook als het gaat om de levens van anderen, ver weg of dichterbij. Dat het de hoop mag zijn die ons aanzet om steun te bieden waar wij dat kunnen.
ds. Iemke Epema
Giro 555 geopend voor slachtoffers explosie Libanon
De samenwerkende hulporganisaties hebben Giro 555 geopend voor de slachtoffers van de explosie in Beiroet. De samenwerkende hulporganisaties roepen iedereen in Nederland op in actie te komen en te doneren op Giro 555 (IBAN NL08 INGB 0000 0005 55 of via de site van het Rode Kruis).
Vorige blog:
Volgende blog:
