Blog van 21 mei: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag bloggen zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. We plaatsen de nieuwe blog telkens bovenaan; de eerdere blogs zijn eronder te lezen.
21 mei – Iemke Epema: Hemelvaart
Hij die woont in de hemel
heeft op aarde gewoond
zodat de mens die woont op de aarde
in de hemel zou wonen.
Augustinus
Een wolk is ‘gewoon’ de concentratie van waterdamp. Je kunt het bestaan van wolken heel goed verklaren. Tegelijk hebben wolken altijd iets geheimzinnigs. Zoals deze wolk op het schilderij, die hangt in het midden van die lege ruimte van wat op een kerk lijkt. Een wolk is een beeld voor het heilige, dat wat zich aan onze greep onttrekt en eerbied oproept. Iets puurs en zuivers, iets om voor te knielen. Iets van de hemel hier op aarde.
In de Bijbel heeft het beeld van de wolk vaak te maken met Gods aanwezigheid. God gaat schuil achter een wolk. De wolk is een verhulling, want Gods aanwezigheid is een verborgen aanwezigheid. Net zo min als je de zon recht in het gezicht kunt kijken kun je God recht in het gezicht kijken. De verhulling is een bescherming.
Het wonderlijke van een wolk is dat je tegelijkertijd iets ziet en niet ziet. De wolk is als een sluier. En een wolk is niet statisch, maar in beweging; voortdurend verandert hij van vorm. Bij de weerberichten wordt altijd eerst de mooiste wolkenlucht van die dag getoond. Prachtige plaatjes zijn dat altijd. De volgende dag is het weer een ander beeld.
Dat maakt het kijken naar de wolken zo boeiend. Maar tegelijk een beetje weemoedig. Het prachtige dat je ziet, zie je maar even. Je kunt het niet vasthouden. Het verhaal van Hemelvaart vertelt hoe Jezus in een wolk wordt opgenomen, die hem voorgoed aan het zicht van zijn leerlingen onttrekt. Daarna blijven ze bedrukt naar de hemel staan kijken. De zondag na Hemelvaart heet Wezenzondag.
Maar het is opnieuw het beeld van de wolk is dat de leerlingen dan te hulp komt. Engelen laten hen weten dat Jezus, die uit hun midden is opgenomen in de hemel op dezelfde wijze bij hen terug zal komen. In een wolk. Het beeld van de wolk waarin Jezus wordt opgenomen wil zeggen dat Jezus de werkelijkheid van God is binnengegaan, voorgoed, en dat dit zijn plek is. Een werkelijkheid die voor ons niet zonder meer toegankelijk is. Dat verteld wordt dat Jezus op dezelfde wijze, op een wolk, terug zal keren, wil zeggen dat hij ook na zijn afscheid nog steeds bezig is die werkelijkheid van God op aarde te brengen. En het is de belofte dat deze werkelijkheid ons eens ten volle zal worden onthuld.
De onthulling van die werkelijkheid is niet iets om op te wachten, al starend naar boven, maar om nu al in te geloven, hier beneden, in ons eigen leven.
Iemke Epema
Vorige blog:
Volgende blog:
