Blog van 27 maart: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag bloggen zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. We plaatsen de nieuwe blog telkens bovenaan; de eerdere blogs zijn eronder te lezen.
27 maart – Elly Urban
Een bankje in de zon. Voor mij de IJssel, stromend als altijd. Achter mij het spoor, met maar een enkele sprinter. Ik denk na over wat ik zal schrijven, laat de afgelopen week door mijn gedachten gaan. Het grote verhaal over corona, de steeds striktere maatregelen, de cijfers en voorspellingen, ze beheersen het beeld. Tegelijkertijd merk ik dat vooral de persoonlijke verhalen het beeld inkleuren, de impact ook meer laten voelen. Neefjes en nichtjes die geslaagd zijn omdat hun eindexamen is geannuleerd. Familieleden die versneld uit het buitenland terugkomen. Mijn moeder die de plannen voor haar 80-jarige verjaardag moet bevriezen. Verhalen van mijn zus, werkzaam in de zorg, over de drukte en de angst voor een tekort aan beschermende materialen. Een bericht over mijn oom, in het ziekenhuis aan de zuurstof, corona positief. Een nichtje dat haar 12e verjaardag zonder haar vriendinnen moet vieren maar blij is met alle kaarten en pakjes in de brievenbus. Een bruiloft die wordt uitgesteld.
In mijn telefoontjes met gemeenteleden hoor ik meer verhalen. De pijn dat je je geliefde in verpleeghuis of ziekenhuis niet kunt opzoeken. De lange dagen, de stilte in huis. De hectiek, van thuiswerken en je kinderen begeleiden met hun schoolwerk. De dankbaarheid, dat zoveel mensen klaar staan om boodschappen te brengen. Het contact via internet, via de telefoon, de extra tijd om samen te zijn, de rust.
Ik probeer het bij elkaar te krijgen in mijn hoofd. Dat lukt eigenlijk niet. Alles staat naast elkaar, licht en zwaar, vrolijk en verdrietig, hoopvol en somber, dankbaar en teleurgesteld. Zo is het leven. Nu. Altijd. De Prediker zegt het al zo lang. Voor alles is een tijd. Een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te dansen en een tijd om te rouwen. En al die tijd zijn we in Gods hand.
Ds. Elly Urban
Vorige blog:
Volgende blog
